Dat kan helemaal niet
Als 4 jarig kind werd ik door mijn opa van de heftruck afgehaald, ik was mijn vader aan het helpen door aardappelkistjes buiten klaar te zetten. Mijn vader en moeder hadden een akkerbouwbedrijf en waren aardappels aan het poten. Dus ik wilde ze helpen. Ik had al meerdere pallets met aardappelkistjes naar buiten gereden met de heftruck en netjes klaargezet, maar dat kon natuurlijk niet! Wat ik deed was niet goed!
Toen ik 6 jaar oud was kreeg ik een bouwdoos met technisch lego van mijn opa en oma. Het was de “arctic rescue unit” met 4-wiel sturing. Ze hadden niet naar de leeftijd op de doos gekeken, deze was eigenlijk bedoeld voor kinderen vanaf 11 jaar. Maar wat maakte mij dat nou uit? Ik had het bouwpakket in een paar uurtjes in elkaar gezet zonder de handleiding überhaupt te hebben aangeraakt. Ik had het plaatje gezien op de doos, dat was genoeg. Maar dat kan natuurlijk helemaal niet!
Vervelend
Op de basisschool verveelde ik me dood. Ik mocht niet vooruit werken, want we hadden klassikaal les. Alleen met rekenenen mocht ik doorwerken, want dat deden we individueel, maar dan wel alleen als we aan het rekenen waren. En alleen de boekjes van de basisschool, dus toen ik die uit had zat ik weer stil.. De rest van de tijd zat ik dus voor me uit te staren en me kapot te vervelen.
Ik was een vervelend kind, dat is mij veel verteld door leraren. Iemand die altijd maar vervelende vragen stelde en de wijsheid van de leraar en de lesstof in twijfel trok. Op de middelbare school heb ik net zoveel tijd buiten het lokaal en in het kantoor van de conrector vertoefd als in de les. Super irritant was ik!
Want wat moet je met zo’n vervelend kind die niet geloofd wat jij hem probeert wijs te maken? Zo’n vervelend kind die op zijn eigen manier de wiskundesommen maakt en niet zoals dat hoort?! Zo’n vervelend kind die jou wel even verteld dat het ook anders kan, en nog veel makkelijker ook, de wijsneus.
Denk eerst maar eens na voordat je wat zegt! Luister nou maar naar de ouderen, die hebben levenservaring, die weten hoe het zit!
Onderpresteren
Ik werd er helemaal krankjorum van. De conrector die niet geloofde dat ik niks misdaan had en alleen maar een vraag stelde. Voor de zoveelste keer mij suf vervelen op de gang, strafwerk maken en nakomen. Dat werkte voor mij niet meer, dus had ik het besluit genomen om wel helemaal niks meer te zeggen. Ik ben mij gaan aanpassen. Ik ben mijn mond gaan houden, braaf gaan doen alsof ik deed wat ze vonden dat ik moest doen.
Ik was zo gekwetst en zo verveeld geraakt, dat ik ben gaan onderpresteren. De middelbare schoolperiode was een tijd geworden waarin ik probeerde te overleven en probeerde te manoeuvreren langs kwetsende opmerkingen van leraren, gepest van andere leerlingen en mijn interne strijd met onnodig werk en manieren en technieken die helemaal niet natuurlijk voelden.
Aan het einde van de middelbare school werd mij het advies gegeven “om maar naar het MBO te gaan, want hoger zou er voor mij niet inzitten”. Dit heeft mij diep geraakt en ik heb daarom besloten ze wel te laten zien dat ik wel naar het HBO kon.
Op het HBO ging ik door dezelfde strijd van onrecht, verveling en het herhalen van achterlijke rijtjes om te laten zien dat ik het wel kon. Nog meer gemotiveerd om te bewijzen dat ik niet dom was ben ik naar de prestigieuze Universiteit Nyenrode gegaan waar ik de Master opleiding General Management heb gevolgd.
Ik verveel me dood
En ook op Universiteit Nyenrode ging ik door dezelfde moties. Al gauw kwam ik erachter dat ik het saai vond en dat het mij niet genoeg uitdaagde en daarom heb ik met de opleidingscoördinator gesproken over de mogelijkheid om 2 opleidingen tegelijk te volgen, namelijk General Management en Financial Management. Maar dat was geen optie, want dat had nog nooit iemand gedaan en dat kon dus niet!
Ik verveelde me dood. Dus had ik besloten een schademotor te reviseren op de campus van Nyenrode en mijn motorrijbewijs te halen. Daarnaast stond ik 4 avonden en nachten in de week achter de bar om goedkoop mijn ellende weg te drinken en enig gevoel van voldoening te ervaren.
Op mijn werk ervoer ik hetzelfde, verveling en uren volmaken omdat ik zoveel tijd over had. Ik ben er steeds meer in gaan geloven dat er iets niet goed was aan mij, dat ik niet normaal was, dat werd mij steeds weer verteld.
Burn-out of Bore-out?
Ik ben steeds verder af komen te staan van dankbaarheid, voldoening, zelfwaardering en zelfliefde. En depressie op depressie volgde. Steeds andere medicijnen en steeds meer afstand van mijn emoties en gevoelens. Tot dat moment dat mijn systeem helemaal crashte en ik in een burn-out beland was.
En dat was het keerpunt voor mij. Er volgde een zoektocht naar voldoening. Achteraf was de oplossing “simpel”, verbinden met alles wat “ik ben” en alles wat erbij hoort. Connectie maken met al die delen die ik afgestoten had omdat ik deze ben gaan afkeuren door de vele opmerkingen van leraren, collega's, vrienden en familie.
Maar connectie maken met de delen die ik in mijzelf afkeur vanuit een gevoel van ongenoegen, pijn, verdriet, gemis, boosheid, teleurstelling dat is helemaal niet makkelijk. Ik had het jarenlang niet voor niets steeds verder weggestopt totdat alleen de gevoelens overbleven en ik geen idee had waar die gevoelens vandaan kwamen. Ik voelde alleen maar, het gevoel was alleen nog maar een signaal, een chronisch signaal, een cocktail van gevoelens los van oorzaak.
Reguliere hulp
Jaren van huisartsen, psychologen, psychiaters en medische onderzoeken hebben mij geen steek verder kunnen helpen. Tot ik in aanraking kwam met technieken en methoden die voor mij wel echt werkten, en snel ook! Een uitzichtloze situatie veranderde steeds meer en meer in plezier, voldoening, tevredenheid en dankbaarheid.
Dat wat ik over de jaren steeds meer ben gaan afkeuren in mijzelf en steeds verder heb weggestopt, is juist hetgeen wat mij dichter bij mijn ware zelf brengt. De talenten ontplooien zich juist door één te zijn, door volledig in verbinding te zijn met alles wat “ik ben”.
Talent
En zo heb ik ontdekt dat ik een enorm talent heb om dit óók bij anderen te zien en te voelen en hen te begeleiden dat ook in zichzelf te herkennen. Om snel naar de kern te gaan van jouw ongenoegen, dwars door het verhaal heen, de vinger op de zere plek te leggen.
Zo zijn mijn ervaringen een ideale voedingsbodem geweest om steeds zuiverder te gaan voelen en steeds meer te durven vertrouwen op deze ongeziene connectie met universele wijsheid. Want het was deze connectie die ik als kind al had, waardoor ik zonder handleiding een bouwpakket in elkaar kon zetten. Waardoor ik intuïtief wiskundesommen maakte en waardoor ik op 4 jarige leeftijd al een heftruck bestuurde zonder hier ooit eerder op te hebben gezeten.
Voldoening
Nu geeft niets mij méér voldoening dan anderen in dit proces te ondersteunen. Het veranderen van oude overtuigingen en patronen naar liefde en waardering voor jezelf. Weer connectie maken met jouw kern én met universele wijsheid, de oneindige bron waar wij deel van uitmaken.
En die ongelooflijk krachtige en snelle technieken die ik mij eigen heb gemaakt en het mogelijk maken om jaren van pijn te transformeren, zijn onder andere hypnose, Touch of Matrix en EFT. Het heeft mijn leven veranderd en daar ben ik ongelooflijk dankbaar voor.
